Karen i Matt - wywiad z Doctor Who Magazine

Znalazłam skany tego wywiadu. I zabieram się do tłumaczenia. Przydługi wstęp sobie daruję, przytoczę tylko treść rozmowy. :) Kursywą w nawiasach kwadratowych dodaję swoje komentarze.

Witajcie, co możecie nam powiedzieć o scenach, które dziś kręcicie?

Matt: Karen? Kobiety mają pierwszeństwo.

Karen: Dziś nagrywamy sceny zawierające... Nie wiem, ile możemy powiedzieć.

Matt: To Doctor Who Magazine. Możemy powiedzieć wszystko, oni są tutaj na właściwej pozycji. Są jak część umeblowania. I są starsi niż my, prawda?

Prawda. Ukazaliśmy się po raz pierwszy w 1979.

Karen: Och. Wow! W takim razie... Kręciliśmy dziś scenę z Face Tendril. To bardzo straszna scena...

Matt: ...która będzie wspaniała. Face Tendril będzie wyjątkowym, naprawdę fajnym potworem.

Karen: Tak, i bardzo strasznym.

Czy odczuwacie strach na planie?

Matt: No, to jest, coś co musimy sprzedać. To znaczy, mam nadzieję, że zobaczycie to podczas oglądania programu.

Karen: Tak, ja też.

Matt: Najbardziej szalone w tym serialu jest to, że kiedy patrzymy na Face Tendril, to widzimy piłeczkę wiszącą na końcu sznura...

Karen: Tak, piłeczkę tenisową.

Matt: Albo kawełek białej taśmy na brzegu kamery, więc trzeba używać wyobraźni.

[Czy to nie urocze? Oni wchodzą sobie w słowo, Matt kończy zdanie, które zaczęła Karen. I na odwrót. ^^]

Seria z 2010 roku wydaje się być trochę w stylu Tima Burtona.

Matt: Tak!

Karen: Tak, zupełnie.

Matt: Tak jest. W nocy i w ogóle... To znaczy, sposób, w który Adam [Smith, reżyser pierwszego odcinka] to nagrywa, jest trochę jak w Labiryncie Fauna.

[O bosz... Jak cudownie! Uwielbiam Tima Burtona.]

Czy oboje mieliście jakieś sugestie co do swoich postaci? Kierunki, w których chcielibyście pójść?

Matt: Wszyscy są bardzo otwarci na nasze kreatywne impulsy. Po to tu jesteśmy, żeby być tak kreatywni jak to tylko możliwe... Tak myślę. Ty też?

Karen: Tak, ja też.

Matt: Wszyscy wciąż odkrywamy jeszcze nowe rzeczy, bo było tyle zmian.

Karen: To teraz zupełnie nowy zespół, więc wszyscy...

Matt: ...wszyscy odkrywamy nowe rzeczy w tym samym czasie.

A gdybyście mieli opisać relacje między waszą dwójką...

Matt: Wiesz, jak oni się poznają w pierwszym odcinku?

Tak, wiem. Ale to byłby spoiler. Jakie wskazówki możecie nam dać? Jaka jest dynamika między Doctorem a Amy?

Matt: Jest między nimi prawdziwa więź, prawda?

Karen: Tak, połączenie.

Matt: I myślę, że to jest wspaniałe. Co więcej, on jest dużo mniej tolerancyjny niż wielu poprzednich Doctorów, a Amy ma ogień w duszy i potrafi walczyć o swoje, więc oboje łatwo i szybko popadają w gniew... ale jest też uczucie i miłość, i rozwijamy to przez cały czas.

[Oj, to może być mieszanka wybuchowa... ;)]

Jakie były wasze wrażenia, gdy spotkaliście się po raz pierwszy, jeszcze przed pierwszym czytaniem scenariuszy? Bo były chyba jakieś próby wcześniej?

Matt: Tak. Pierwsze czytanie, to był piekło.

Karen: Spotkałam Matta po raz pierwszy na przesłuchaniu, czytałam z nim i muszę powiedzieć, że był bardzo przyjacielski.

Matt: Tak. [Uśmiecha się.] Teraz jest znacznie gorzej, prawda?

Karen: O, tak! Nie, ja byłam bardzo onieśmielona tym czytaniem z Mattem, bo, wiecie, to on jest Doctorem Who. To było przerażające.

Matt: Nie było tego widać.

Karen: O, dzięki. Ale czułam to w środku. A Matt był bardzo przyjacielski i sprawił, że czułam się lepiej.

Matt: Teraz robię dokładnie na odwrót. Teraz jestem draniem, cały czas sprawiam, że czuje się niekomfortowo. [Śmieje się.] Nie, nie robię tak.

Ale nie wkurzacie się nawzajem, prawda?

Matt: Nie, pewnie po prostu nakrzyczelibyśmy na siebie i rozeszli w dwie strony, gdybyśmy mieli jakieś spięcie.

Karen: Tak, myślę, że dzieje się między nami coś dobrego...

Matt: Och!

Karen: [Śmieje się.] Pozwól mi wyjaśnić... Nie krytykujemy się nawzajem bez przerwy, nie denerwujemy na siebie.

Matt: Nie. Nie.

Karen: Nie sądzę, żeby to było dominujące.

[Prawdopodobnie powyższy akapit nie ma sensu, ale zdaje się, że cholerne idiomy mnie przerosły.]

Cały czas rozśmieszacie się nawzajem. Czy trudno być poważnym na planie?

Karen: Czasem jest to dla mnie naprawdę trudne. [Znów zaczyna się śmiać.] Tak jak wczoraj, z tą sową...

Matt: No właśnie, z sową. Naprawdę, było tak: nie mogłem uwierzyć, że na drzewie siedziała prawdziwa sowa. Co to mogło być, Karen, sowia proteza? Świat Doctora Who przeniknął jej umysł, ciało i duszę.

Karen: Nie mogłam przestać się śmiać. Za każdym razem jak patrzyłam na Matta, to było coraz śmieszniejsze. To było... eee, Matt, co ty robisz?

[Matt sięgnął do Karen i wyciągnął jej pałkę policyjną.]

Matt: To pałka policyjna! [Chichocze.] Przepraszam.

[Zdaje się, że historii z sową również nie ogarnęłam.]

Porozmawiajmy o waszych kostiumach. Matt, w pierwszym odcinku wciąż masz na sobie garnitur Davida Tennanta, w którym nagrałeś już scenę regeneracji...

Matt: Tak. To znaczy nie. To jest nowa wersja garnituru, bardziej poszarpana.

Jak została zmieniona? Jesteś lepiej zbudowany niż David...

Matt: GRUBSZY?!

Nie! Nie, nie, w ogóle nie grubszy!

Matt: Boże!

David jest bardzo, bardzo chudy.

[Och, tak! Ja już w ogóle, wcale nie myślę o Macie w tej chwili... Chudy David...]

Matt: Tak jakbym ja był bardzo gruby! [Uśmiecha się.] Nie wiem, jak to tutaj uwzględnili. Ja tylko się upewniam, czy moje muszki są dobrze zawiązane.

[Matt to powiedział w tak zakręcony sposób, że musieli mi pomóc studenci anglistyki. Czwórka! Dzięki, Tygrychu. :)]

Jasne. Skończyłeś?

Matt: Nie wiem, czy poszerzyli te spodnie w pasie. Można mieć nadzieję, że w młodym wieku 26 lat nie będę się z nich wylewał. Teraz garnitur jest bardziej poszarpany, zniszczony, jest na nim mnóstwo małych plamek oleju i przeszedł przez ogień, wodę, deszcz i wszystko inne. Tak przynajmniej wygląda.

Karen, jaka była twoja pierwsza reakcja na policyjny mundur? Spódniczka jest naprawdę dosyć... krótka.

Karen: [Śmieje się.] Tak, jest. Przeszliśmy długi proces, zanim zdecydowaliśmy się na taki mundur. Na początku chcieli, żeby była w spodniach, bo są praktyczniejsze, lepiej się w nich biega, ale ja chciałam krótką spódniczkę, bo uważam, że to lepiej pasuje, do momentu, w którym poznajemy Amy i do tego, kim ona jest.

Matt: Och, powiedzmy to głośno: tak jest BARDZIEJ SEKSOWNIE!!!

Tak jest seksownie, Karen.

Karen: [Udaje skromną.] Chłopaki, przestańcie.

Musisz się w tym czuć seksownie.

Karen: Czuję się w tym bardziej stylowo niż w innych kostiumach - co jest w porządku, bo myślę, że Amy jest bardzo stylową dziewczyną.

Matt: [Szepcze do DWM.] Mmm... polityczne.

Karen: Co?

Matt: He he he.

Jaka jest reakcja fanów na waszą dwójkę?

Matt: Bardzo niezwykła, prawda?

Zwłaszcza, jeśli weźmiemy pod uwagę, że nie byliście jeszcze razem w telewizji.

Karen: Tak, to bardzo dziwne.

Matt: Tak naprawdę to nie ma nic wspólnego z nami, chodzi tylko o program. Taka jest siła i moc Doctora Who.

[Luke, facet od PR, pokazuje nam zdjęcie na swoim telefonie, przedstawiające chłopca przebranego za Daleka, który przyszedł poprzedniego dnia obejrzeć plan zdjęciowy.]

Matt: Spodobał mi się ten dzieciak. Przyszedł na plan przebrany za Daleka. Podszedłem do niego, ale miałem na sobie mój ciepły płaszcz - było bardzo zimno - i chyba nie wiedział, kim jestem. Chciałem do niego pomachać, ale...

Karen: Och, zaczął płakać. Doctor Boo-Hoo.

Matt: Wiem, wiem, biedny mały.

Mnóstwo dzieciaków będzie się teraz identyfikować z twoją postacią, Karen. Będą się też identyfikować z Doctorem, ale, z tego co widziałem, Matt, to on jest naprawdę ostry. Myślisz, że możesz mu ufać, ale...

Matt: [Kiwa głową.] Mhm...

Karen: Tak, jest trochę lekkomyślny, brawurowy.

Matt: Ludzie wciąż powtarzają: "Kiedy to będzie w telewizji...". Ale potem widzisz chłopca przebranego za Daleka i myślisz "Boże, to się dzieje naprawdę". Ale tak naprawdę jeszcze tego nie doświadczyliśmy. I to jest niezwykłe. Naprawdę jest.

Karen: Tak. Szaleństwo.

Matt: Kiedy to będzie w telewizji, stanie się jeszcze bardziej obecne w naszym życiu.

A więc jak bardzo myślicie o wiośnie, kiedy serial pojawi się w telewizji?

Karen: W tej chwili staram się myśleć raczej o aktualnych zadaniach, ale to pojawia się w mojej świadomości dość często, na przykład podczas wywiadów takich jak ten. Wtedy myślisz: "O Boże, tak..."

Matt: Myślisz: "To prawda, to będzie w telewizji".

Karen: To naprawdę się stanie, co jest dość straszne.

Występowanie obok ikon serii - takich jak TARDIS, Dalekowie czy choćby sonic screwdriver - to muszą być naprawdę entuzjastyczne chwile.

Karen: Totalnie. Kiedy po raz pierwszy spotkałam Daleków, nie mogłem w to uwierzyć, bo to taki symbol serii, a oni po prostu tam byli... a potem poznajesz ludzi, którzy sterują nimi od środka...

Matt: Są uroczy, prawda? A kiedy pierwszy raz zobaczyłem TARDIS! Nawet teraz, patrzę na nią codziennie i ciągle mnie zadziwia.

Karen: Zapiera dech w piersiach.

Matt: To po prostu najatrakcyjniejsza rzecz na świecie.

Karen: Kolor i wszystko!

Matt: Gdziekolwiek jej nie postawisz, niezależnie od krajobrazu, wygląda jakby, nie wiem, ktoś wspaniały... na przykład Picasso, umieścił ją w idealnym miejscu na plaży, albo... nawet kiedy jest w pomieszczeniu, to po prostu w nim dominuje. Wow!

Jest pewna tradycja, że, począwszy od lat sześćdziesiątych, że aktorzy psują coś w konsoli TARDIS. Czy udaje wam się na razie utrzymać ją w jednym kawałku?

[Ciekawa jestem, co David zepsuł. XD]

Karen: [Parsknięcie.] Ekhm... Matt?!

Matt: Myślę, że jestem najbardziej niezdarnym Doctorem w historii.

Karen: Tak, aboslutnie. Matt psuje wszystko.

Matt: Psuję TARDIS codziennie! Codziennie! Dają mi wszystko z dużym niepokojem.

[O dżizas. Koniec. Tłumaczenie z obcego języka tak, żeby to miało ręce i nogi to naprawdę ciężka sprawa. W efekcie zamiast obejrzeć jakiś odcinek DW siedziałam dobre 2 godziny nad tym wywiadem. Mam nadzieję, że chociaż ktoś to przeczyta. Idę spać.]

[A, jeszcze jedno: uwielbiam Matta, jest uroczy! ^^]